به گزارش سینماپرس، علیرضا سبط احمدی، تهیه‌کننده تلویزیون، درباره کیفیت بازی بازیگران در مدیاهای متفاوت گفت: تئاتر، تلویزیون و سینما مدیاهای متفاوتی هستند که هرکدام باید در جایگاه خودشان مورد بررسی قرار گیرند. در سینما تمام اتفاقات و تصاویر در یک پرده ۱۶ متری برای مخاطبانی که پول دادند نمایش داده می‌شود. در تئاتر یک واقعه‌ای به صورت زنده برای تعداد زیادی تماشاگر روی صحنه می‌رود، بنابراین هر بازی بدی به وضوح دیده می شود و بازیگر حق ندارد برداشت دومی را بردارد.

او ادامه داد: اگر بازیگر هنرمند باشد و به کارش تعهد داشته باشد برایش هیچ فرقی نمی‌کند کجا کار می‌کند، اتفاقا تمام تلاشش را می‌کند آنقدر خوب بازی کند تا پیشنهادات کاری‌اش بالا برود.

تهیه‌کننده سریال «همسایه‌ها»  تصریح کرد: تلویزیون و سینما را نباید با یکدیگر مقایسه کرد. خیلی اوقات برخی ریزه کاری‌ها که در سینما به آن پرداخته می‌شود در تلویزیون حذف می‌شود.  تلویزیون جزئی از خانواده است و به همین دلیل حساسیت‌های بیشتری در برنامه‌ها و سریال‌هایش وجود دارد.  از نظر کیفیت، دقت و سرعت باید همان حساسیتی که در سینما و تئاتر وجود دارد در تلویزیون هم وجود داشته باشد و کارگردانان و تهیه کنندگان به همان میزان رعایت کنند تا کار خوبی روی آنتن رود.

سبط‌احمدی اظهار کرد: یکی از دلایلی که باعث می‌شود دقت کارگردان و بازیگر در تلویزیون پائین بیاید کمبود وقت است. در یک فیلم سینمایی کارگردان روزی یک دقیقه خروجی مفید می‌گیرد درحالی‌که این کار در تلویزیون به روزی ۷ تا ۸ دقیقه می‌رسد. بنابراین باتوجه به اینکه راندمان کار در تلویزیون حداقل ۴ برابر سینماست سرعت تولید بالا می‌رود و این افزایش سرعت باعث کاهش دقت می‌شود.

بازیگری که می خواهد بماند باید در تلویزیون خوب کار کند!

سعید سیدزاده، تهیه کننده سینما و تلویزیون، در مورد تفاوت کیفیت بازی بازیگران در سینما و تلویزیون گفت: برای یک بازیگر حرفه‌ای و کاربلد نباید تفاوتی داشته باشد که قرار است در تلویزیون کار کند یا سینما بلکه او باید بهترین خود را ارائه دهد و تاجایی که می تواند نقش خود را به درستی ایفا کند. اگر بازیگری به کارش متعهد باشد قطعا کارش را جوری که نقش می طلبد انجام می دهد.

او ادامه داد: در موضوع کیفیت بازی بازیگران،  این کارگردان است که تعیین می کند بازیگر چگونه بازی کند. درواقع کسی که بازی را به مقصد می رساند کارگردان است. علاوه بر کارگردان، متن ها هم تاثیر بسزایی در نشان دادن نوع بازی بازیگر دارند و مشخص می کنند بازیگر باید چه کاری انجام دهد.  اخیرا یک مطلبی خواندم که بازیگر مطرحی گفته بود فیلمسازان برای اسم و برند من به سراغم می آیند. وقتی متن های سخیف در  دست فیلمسازان دست به دست می شود و سینما و تلویزیون را پوشش می دهد بازیگر هم به خود اجازه می‌دهد تنها به نامش اکتفا کند و اهمیتی به کیفیت کارش ندهد.

سیدزاده تصریح کرد: آنچه اهمیت دارد این است کارگردان، تهیه کننده و نویسنده متعهد باشند و بدانند برای چه فیلم می سازند،  زمانی که این سه عنصر با یکدیگر رفتار حرفه ای داشته باشند بازیگر هرچقدر هم آماتور، غیرحرفه ای و نازل باشد نمی تواند تاثیر منفی در کار بگذارد.

این تهیه‌کننده اظهار کرد: اگر فیلمساز برای کاسبی آمده باشد در هر مدیایی قطعا اثری سخیف تولید خواهد کرد اما اگر تکلیفش با خود روشن باشد و برای ارتقاء سطح فرهنگی جامعه قدم بردارد قطعا اثر تاثیرگذاری خواهد داشت.

او افزود: اگر قصه و فیلمنامه رمق نداشته باشد و کشش کافی در مخاطب ایجاد نکند  قطعا بازیگر هرچقدر هم خوب بازی کند نمی تواند سریال را نجات دهد. این نشان دهنده تاثیر فیلمنامه در سریال است.

سعید سیدزاده بیان داشت: نگه داشتن مخاطب پای تلویزیون بسیار سخت تر از سینما است. تلویزیون بالای ۲۰ کانال دارد وقتی مخاطب چند دقیقه از سریالی را ببیند، خوشش نیاید به راحتی کانال را عوض می‌کند اما در سینما چون مردم پول می دهند حتی اگر فیلم خوب نباشد تا آخر نگاه می‌کنند. اتفاقا اگر یک بازیگر بخواهد در این عرصه بماند باید در تلویزیون محکم‌تر از سینما کار کند.

*برنا